At-Turaif District in ad-Diriyah
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het At-Turaif-district in ad-Dir'iyah was de eerste hoofdstad van de Saoedische dynastie, in het hart van het Arabisch Schiereiland, ten noordwesten van Riyad. Opgericht in de 15e eeuw, het getuigt van de Najdi-bouwstijl, die specifiek is voor het centrum van het Arabische schiereiland. In de 18e en het begin van de 19e eeuw, haar regionale politieke en religieuze rol nam toe, en de citadel van at-Turaif werd het centrum van de tijdelijke macht van het Huis van Saud en de verspreiding van de islamitische hervormingsbeweging in Arabië, Salafiyya. Het pand omvat de overblijfselen van vele paleizen en een stedelijk ensemble gebouwd aan de rand van de ad-Dir'iyah-oase.
Criterium (iv):De citadel van at-Turaif is representatief voor een gediversifieerd en versterkt stedelijk ensemble in een oase. Het bestaat uit vele paleizen en is een uitstekend voorbeeld van de Najdi architectonische en decoratieve stijl die kenmerkend is voor het centrum van het Arabische schiereiland. Het getuigt van een bouwmethode die goed is aangepast aan zijn omgeving, tot het gebruik van adobe in grote vorstelijke complexen, samen met een opmerkelijk gevoel voor geometrische decoratie.
Criterium (v):De locatie van het at-Turaif-district in ad-Dir'iyah illustreert een belangrijke fase in de menselijke nederzetting van het centrale Arabische plateau, toen in het midden van de 18e eeuw Ad-Dir'iyah de hoofdstad werd van een onafhankelijke Arabische staat en een belangrijk religieus centrum. Het At-Turaif-district in Ad-Dir'iyah is een uitstekend voorbeeld van traditionele menselijke nederzettingen in een woestijnomgeving.
Criterium (vi):Het At-Turaif-district was het eerste historische centrum met een verenigende macht op het Arabische schiereiland. Zijn invloed werd enorm versterkt door de leer van Sheikh Mohammad Bin Abdul Wahhab, een grote hervormer van de soennitische islam die leefde, predikte en stierf in de stad. Na zijn blijvende alliantie met de Saoedische dynastie, in het midden van de 18e eeuw, het is van ad-Dir'iyah dat de boodschap van Salafiyya zich verspreidde over het Arabische schiereiland en de moslimwereld.
Integriteit
Het pand omvat de overblijfselen van een relatief veelomvattend stedelijk ensemble waarvan het overgrote deel van de componenten nog aanwezig is, hoewel veel gebouwen in puin liggen. De oorspronkelijke planning is goed bewaard gebleven en is duidelijk zichtbaar in het wegennet. De structurele integriteit van het pand is dus acceptabel. Het pand is niet onderhevig geweest aan overdreven agressieve moderne ontwikkeling, omdat het lange tijd verlaten was, en de integriteit van het landschap lijkt bevredigend, hoewel kwetsbaar.
authenticiteit
De stedelijke en architecturale componenten van het pand die niet zijn veranderd of gereconstrueerd tijdens de 20e-eeuwse herbestemmingen of restauraties zijn authentiek. De gebouwen zijn over het algemeen in een staat van ruïnes of overblijfselen. Er is een groot restauratieprogramma aan de gang, die de oorspronkelijke locaties respecteert, plannen en technieken. Het moet bijzondere zorg besteden aan het behoud van de kenmerken van de authenticiteit van zijn gebouwen en het wegennet. De waakzaamheid moet blijvend zijn en worden versterkt door een instandhoudingsprogramma dat voorrang heeft op andere overwegingen.
Beveiligings- en beheervereisten
Sinds 1976, het onroerend goed onder de bescherming van de Oudheidswet 26M heeft gestaan, 1392 (1972). Deze wet beschermt het roerend en onroerend oud erfgoed dat als "oudheid" is geregistreerd, een term die van toepassing kan zijn op overblijfselen die minstens tweehonderd jaar oud zijn. Het ministerie van Onderwijs en de Raad van Oudheden zijn verantwoordelijk voor de handhaving van de wet. Dit wordt versterkt door een politiekorps onder verantwoordelijkheid van de gouverneur. Een nieuw wetsvoorstel dat stelselmatig voorziet in een beschermingszone van 200 m rond de grenzen van het terrein wacht op goedkeuring.
Een gedetailleerd globaal beheersplan van het pand wordt voorbereid door de Saudi Commission for Tourism and Antiquities (SCTA) en de ontwerpers van het Living Heritage Museum, de toekomstige beheerstructuur van het vastgoed. Hierbij moet prioriteit worden gegeven aan de organisatie en het toezicht op de instandhouding van de verschillende historische componenten waaruit het onroerend goed bestaat. Er moet een wetenschappelijk conservatiecomité worden opgericht met ruime bevoegdheden om te bepalen, toezicht houden op en toezicht houden op de werkprogramma's en projecten voor het onroerend goed.
