Historisch heiligdom van Machu Picchu
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Ingebed in een dramatisch landschap op het ontmoetingspunt tussen de Peruaanse Andes en het Amazonebekken, het historische heiligdom van Machu Picchu is een van de grootste artistieke, architecturale en landgebruiksprestaties overal en de belangrijkste tastbare erfenis van de Inca-beschaving. Erkend voor uitstekende culturele en natuurlijke waarden, het gemengde werelderfgoed beslaat 32, 592 hectare aan berghellingen, pieken en dalen die zijn hart omringen, het spectaculaire archeologische monument van " La Ciudadela " (de Citadel) op meer dan 2, 400 meter boven zeeniveau. Machu Picchu, gebouwd in de vijftiende eeuw, werd verlaten toen het Inca-rijk in de zestiende eeuw werd veroverd door de Spanjaarden. Pas in 1911 werd het archeologische complex bekend gemaakt aan de buitenwereld.
De ongeveer 200 bouwwerken die deel uitmaken van deze opmerkelijke religieuze, ceremonieel, astronomisch en agrarisch centrum liggen op een steile bergkam, doorkruist door stenen terrassen. Volgens een strak plan is de stad opgedeeld in een onder- en bovengedeelte, het scheiden van de landbouw van woongebieden, met een groot vierkant ertussen. Tot op de dag van vandaag, veel van Machu Picchu's mysteries blijven onopgelost, inclusief de exacte rol die het mogelijk heeft gespeeld in het geavanceerde begrip van de Inca's van astronomie en domesticatie van wilde plantensoorten.
De massieve maar verfijnde architectuur van Machu Picchu past uitzonderlijk goed bij de prachtige natuurlijke omgeving, waarmee het nauw verbonden is. Talrijke hulpcentra, een uitgebreid wegen- en padensysteem, irrigatiekanalen en landbouwterrassen getuigen van langdurige, vaak doorlopend menselijk gebruik. De ruige topografie die sommige gebieden moeilijk toegankelijk maakt, heeft geresulteerd in een mozaïek van gebruikte gebieden en diverse natuurlijke habitats. De oostelijke hellingen van de tropische Andes met zijn enorme gradiënt van hooggelegen "Puna"-graslanden en Polylepis-struikgewas tot bergnevelwouden helemaal naar beneden in de richting van de tropische laaglandbossen, staan bekend om een rijke biodiversiteit en een hoog endemisme van wereldwijde betekenis. Ondanks zijn kleine omvang draagt het pand bij aan het behoud van een zeer rijke habitat en soortendiversiteit met opmerkelijke endemische en relictflora en fauna.
Criterium (i):De Inca-stad van het historische heiligdom van Machu Picchu is het middelpunt van zijn omgeving, een meesterwerk van kunst, stedenbouw, architectuur en techniek van de Inca-beschaving. De werking van de berg, aan de voet van de Huaya Picchu, is het uitzonderlijke resultaat van integratie met zijn omgeving, het resultaat van een gigantische inspanning alsof het een verlengstuk van de natuur is.
Criterium (iii):Het historische heiligdom van Machu Picchu is een unieke getuigenis van de Inca-beschaving en toont een goed geplande verdeling van functies in de ruimte, territorium controle, en sociaal, productief, religieuze en bestuurlijke organisatie.
Criterium (vii):De historische monumenten en elementen in het Historisch Heiligdom van Machu Picchu zijn ingebed in een dramatisch berglandschap van uitzonderlijke landschappelijke en geomorfologische schoonheid en vormen daarmee een uitstekend voorbeeld van een langdurige harmonieuze en esthetisch verbluffende relatie tussen menselijke cultuur en natuur.
Criterium (ix):Het historische heiligdom van Machu Picchu beslaat een deel van de overgang tussen de Hoge Andes en het Amazonebekken en herbergt een opmerkelijk diverse reeks microklimaten, habitats en soorten flora en fauna met een hoge mate van endemisme. Het pand maakt deel uit van een groter gebied dat unaniem van mondiale betekenis wordt geacht voor het behoud van de biodiversiteit.
Integriteit
Het historische heiligdom van Machu Picchu voldoet aan de voorwaarden van integriteit, aangezien de natuurlijke en door de mens gemaakte eigenschappen en waarden die de Uitzonderlijke Universele waarde in stand houden, meestal binnen de grenzen ervan worden vervat. Het visuele ensemble dat de belangrijkste archeologische vindplaats van het historische heiligdom van Machu Picchu verbindt met zijn opvallende bergomgeving, blijft grotendeels intact.
Het is wenselijk om het eigendom uit te breiden tot een nog breder spectrum van mens-landrelaties, extra culturele bezienswaardigheden, zoals Pisac en Ollantaytambo in de Heilige Vallei, en een groter deel van het stroomgebied van Urubamba zou bijdragen aan het versterken van de algehele integriteit. Vooral, de waarde voor het behoud van de vele zeldzame en endemische soorten flora en fauna zou baat hebben bij de opname of een sterkere beheersoverweging van de aangrenzende gronden. Een aanzienlijk aantal goed gedocumenteerde dreigingen maakt het pand kwetsbaar voor verlies van zijn toekomstige integriteit en zal permanente aandacht van het management vereisen.
authenticiteit
Na het verlaten van het historische heiligdom van Machu Picchu aan het begin van de zestiende eeuw, vegetatiegroei en isolatie zorgden voor het behoud van de architectonische kenmerken van het pand. Hoewel het ontwerp, materialen en structuren hebben lichte veranderingen ondergaan als gevolg van het verval van de stof, de voorwaarden van authenticiteit zijn niet veranderd. De herontdekking in 1911, en daaropvolgende archeologische opgravingen en conserveringsinterventies hebben de praktijken en internationale normen gevolgd die de kenmerken van het onroerend goed hebben behouden.
Beschermings- en beheersvereisten
Het historische heiligdom van Machu Picchu, eigendom van de staat, is een integraal onderdeel van het nationale systeem van beschermde gebieden van Peru en geniet bescherming via verschillende lagen van een alomvattend juridisch kader voor zowel cultureel als natuurlijk erfgoed. De grenzen van het historische heiligdom van Machu Picchu zijn duidelijk afgebakend en het beschermde gebied is omgeven door een bufferzone die groter is dan het eigendom.
De beheerseenheid van het historische heiligdom van Machu Picchu (UGM) werd in 1999 opgericht om de strategieën in de masterplannen te leiden, dat zijn de regelmatig bijgewerkte bestuursdocumenten voor het beheer van het onroerend goed. UGM is in 2011 opnieuw geactiveerd en bestaat uit vertegenwoordigers van de ministeries van Cultuur, Milieu en Buitenlandse Handel en Toerisme, de regionale regering van Cusco, als voorzitter van het uitvoerend comité, en de lokale gemeente Machu Picchu. Een platform dat belangrijke regeringsvertegenwoordigers op alle niveaus samenbrengt, is onmisbaar voor het beheer van een eigendom dat deel uitmaakt van de identiteit van Peru en de belangrijkste binnenlandse en internationale toeristische bestemming van het land is.
Ondanks het adequate wettelijke en formele beheerskader, er zijn belangrijke uitdagingen voor het interinstitutionele bestuur en de doeltreffendheid van het beheer en de bescherming van het onroerend goed. De versnipperde wetgeving zou baat hebben bij verdere harmonisatie en ondanks de bestaande inspanningen blijft de betrokkenheid van verschillende ministeries en regeringsniveaus, variërend van lokaal tot nationaal, een complexe taak, ook in het licht van de verdeling van de aanzienlijke inkomsten uit toerisme. Toerisme zelf vertegenwoordigt een tweesnijdend zwaard door economische voordelen te bieden, maar ook door te resulteren in grote culturele en ecologische effecten. Het sterk toenemende aantal bezoekers van het historische heiligdom van Machu Picchu moet gepaard gaan met een adequaat beheer dat de toegang regelt, diversificatie van het aanbod en inspanningen om de impact volledig te begrijpen en te minimaliseren. Een groter passend en toenemend deel van de aanzienlijke inkomsten uit toerisme zou opnieuw kunnen worden geïnvesteerd in planning en beheer. De planning en organisatie van transport en infrastructuurbouw, evenals de sanitaire en veiligheidsomstandigheden voor zowel toeristen als nieuwe bewoners die door het toerisme worden aangetrokken, vereisen het creëren van hoogwaardige en nieuwe langetermijnoplossingen, en is een belangrijk voortdurend punt van zorg.
Sinds de tijd van inschrijving zijn er consistente zorgen geuit over de aantasting van ecosystemen door houtkap, brandhout en commerciële installatieinzameling, slecht afvalbeheer, stroperij, agrarische aantasting bij gebrek aan duidelijke landeigendomsregelingen, introduceerde soorten en watervervuiling door zowel stedelijk afval als landbouwchemicaliën in de Urubamba-rivier, naast de druk die voortvloeit uit de bredere ontwikkeling in de regio. Het is belangrijk om te onthouden dat de algemene risico's worden verergerd door de locatie op grote hoogte met extreme topografie en weersomstandigheden en dus de gevoeligheid voor natuurrampen. Voortdurende inspanningen zijn nodig om te voldoen aan beschermde gebieden en andere wetgeving en plannen en om verdere achteruitgang te voorkomen. Er is ook een groot potentieel voor het herstellen van aangetaste gebieden.
