Te Wahipounamu – Zuidwest Nieuw-Zeeland
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Gelegen in de zuidwestelijke hoek van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, Te Wähipounamu – Zuidwest-Nieuw-Zeeland beslaat 10% van de landmassa van Nieuw-Zeeland (2,6 miljoen hectare) en is verspreid over een strook van 450 km die zich 40 - 90 km landinwaarts uitstrekt van de Tasmanzee. Het pand vertoont veel klassieke voorbeelden van de tektonische, klimatologisch, en glaciale processen die de aarde hebben gevormd. De grote Alpine Fault verdeelt de regio en markeert de contactzone van de Indo-Australische en Pacifische continentale platen, waardoor het een van de slechts drie segmenten van 's werelds belangrijkste plaatgrenzen op het land is. Botsing tussen de twee tektonische platen vormt de belangrijkste bergketen, bekend als de Zuidelijke Alpen/Kä Tiritiri o te Moana, die tot bijna 4 000 m hoogte stijgen binnen slechts 30 km van de zee.
Overweldigend een bergachtige wildernis, met inbegrip van belangrijke Piemonte-oppervlakken in de noordwestelijke ijstijd, zowel historisch als modern, is een dominant landschapskenmerk. Spectaculaire landvormen omvatten:de 15 fjorden die diep in de kustlijn van Fiordland steken; een opeenvolging van 13 beboste zeeterrassen die de afgelopen miljoen jaar geleidelijk meer dan 1000 meter langs de kustlijn van Waitutu zijn opgetild; een reeks grote met meren gevulde gletsjertroggen langs de zuidoostelijke rand; de Franz Josef- en Fox-gletsjers die afdalen in gematigd regenwoud; en spectaculaire morenen van ultramafische rotsen die zich uitstrekken tot aan de kust van Tasman.
Als het grootste en minst gewijzigde gebied van de natuurlijke ecosystemen van Nieuw-Zeeland, de flora en fauna is 's werelds beste intacte moderne weergave van de oude biota van Gondwana geworden. De verspreiding van deze planten en dieren is onlosmakelijk verbonden met het dynamische karakter van de fysieke processen die in het pand aan het werk zijn. De regio bevat uitstekende voorbeelden van plantenopvolging na ijstijd, met sequenties langs hoogte (zeeniveau tot permanente sneeuwgrens), breedtegraad (nat westen naar het droge oosten), en chronologische gradiënten (verse postglaciale oppervlakken naar oude Pleistocene morenen).
Het is de combinatie van geologische en klimatologische processen, de resulterende landvormen, de unieke biota die evolutionaire aanpassing vertoont over een breed scala aan klimatologische en hoogtegradiënten, alles in een relatief ongerepte staat, die Te Wähipounamu – Zuidwest-Nieuw-Zeeland zijn uitzonderlijke en uitstekende natuurlijke kenmerken geven.
Criterium (vii):Te Wähipounamu - Zuidwest-Nieuw-Zeeland bevat veel van de natuurlijke kenmerken die bijdragen aan de internationale reputatie van Nieuw-Zeeland op het gebied van overtreffende trap landschappen:de hoogste bergen, langste gletsjers, hoogste bossen, wildste rivieren en kloven, meest ruige kustlijnen en diepste fjorden en meren, evenals het overblijfsel van een uitgedoofde vulkaan op het eiland Solander. De gematigde regenwouden van het pand zijn ongeëvenaard in hun samenstelling, omvang en intactheid van dergelijke bossen waar ook ter wereld.
Van de uitgestrekte wildernis van Fiordland in het zuiden tot de spectaculaire opwaartse stuwkracht van de Zuidelijke Alpen in het noorden, de landschappen zijn van wereldklasse vanwege de pure uitmuntendheid van hun landschappelijke schoonheid. Het is een gebied met prachtige oervergezichten:besneeuwde bergen, gletsjers, bossen, pollen graslanden, meren, rivieren, wetlands en meer dan 1000 km aan wilderniskustlijn. Alleen sporen van menselijke invloed zijn zichtbaar en dan vooral in perifere gebieden.
Criterium (viii):Te Wähipounamu - Zuidwest-Nieuw-Zeeland wordt beschouwd als het beste moderne voorbeeld van de primitieve taxa van Gondwanaland in moderne ecosystemen - en als zodanig is het eigendom van mondiale betekenis. Het geleidelijk uiteenvallen van het zuidelijke supercontinent Gondwanaland wordt beschouwd als een van de belangrijkste gebeurtenissen in de evolutionaire geschiedenis van de aarde. De scheiding van Nieuw-Zeeland vóór het verschijnen van buideldieren en andere zoogdieren, en zijn lange isolement sindsdien, waren sleutelfactoren die het voortbestaan van de oude Gondwanan-biota op de eilanden van Nieuw-Zeeland mogelijk maakten, in grotere mate dan elders. De levende vertegenwoordigers van deze oude biota zijn onder meer vliegende kiwi's, vleesetende landslakken, 14 soorten podocarp en geslachten of beuken.
Het zuidwesten is ook een uitstekend voorbeeld van de impact van het Pleistoceen in de geschiedenis van de aarde. Door ijs uitgehouwen landvormen gecreëerd door deze "ijstijd"-gletsjers domineren de berglanden, en zijn vooral goed bewaard gebleven in de hardere, plutonische stollingsgesteenten van Fiordland. Door gletsjers uitgehouwen fjorden, meren, diepe U-vormige valleien, hangende valleien, kringen, en ijsgeschoren sporen zijn grafische illustraties van de krachtige invloed van deze gletsjers op het landschap. Depositionele landvormen van Pleistoceen glaciale oorsprong zijn ook belangrijk, vooral in het Westland, ten westen van de Alpine Fault. Chronologische sequenties van uitgewassen grind, en morenenkammen in elegante rondingen en lussen, schetsen de vormen van zowel voormalige gletsjers van Piemonte als Holocene "postglaciale" valleigletsjers.
Criterium (ix):Een continuüm van grotendeels ongewijzigde habitats, het pand vertoont een hoge mate van geodiversiteit en biodiversiteit. Zoetwater, gematigd regenwoud en alpiene ecosystemen zijn allemaal uitstekend vertegenwoordigd over een uitgebreid scala aan landvormen en over brede klimatologische en hoogtegradiënten. Opmerkelijke voorbeelden van aan de gang zijnde biologische processen zijn te vinden in de uitgestrekte gematigde regenwouden, de plantenopvolging na glaciale terugtrekking, bodem/plant chronosequenties op strandruggen, plantenopeenvolging op alluviale terrassen, vegetatiegradiënten rond de randen van gletsjermeren en ecotypische differentiatie van planten op ultramafische bodems. De uitgebreide en weinig gewijzigde zoetwaterhabitats, de indrukwekkende diversiteit van alpiene ecosystemen, uitgebreid endemisme van alpenplanten, en voortdurende evolutie geassocieerd met langdurige geografische isolatie van dierpopulaties, zoals de kiwitaxa van Zuidwestland, zijn verdere voorbeelden van aan de gang zijnde biologische evolutie.
Hoewel er weinig permanent fysiek bewijs is van menselijke interactie in het verleden met de natuurlijke omgeving, tangata whenua (de inheemse bevolking die het gebruikelijke gezag op een plaats heeft) hebben lange banden met het gebied dat voor hen van belang was voor natuurlijke hulpbronnen, in het bijzonder pounamu (nefriet). Europese verenigingen zijn recenter en in eerste instantie gebaseerd op de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Het overheersende menselijke gebruik vandaag de dag wordt geassocieerd met duurzaam toerisme.
Criterium (x):De habitats van Te Wähipounamu bevatten een uitgebreid scala aan ongebruikelijke endemische fauna van Nieuw-Zeeland, een fauna die de lange evolutionaire isolatie en afwezigheid van zoogdierroofdieren weerspiegelt. Het landgoed bevat de gehele wilde populatie van de zeldzame en bedreigde takahë (Notornis mantelli), de gehele populatie van de ondersoort van de bruine kiwi op het Zuidereiland (Apteryx australis), Nieuw-Zeelands zeldzaamste Kiwi, de rowi (Apteryx rowi), de enige significante overgebleven populaties van de sterk afnemende mohua / yellowhead (Mohoua ochrocephala), de enige grote populaties die overblijven van käkä en käkäriki / geelkopparkiet, de enige overgebleven populatie pateke / Fiordland bruine wintertaling op het Zuidereiland.
De zeldzaamste en zwaarste papegaai ter wereld, käkäpö (Strigops habroptilus) overleefde in Fiordland tot het begin van de jaren tachtig. Men denkt nu dat hij op het vasteland is uitgestorven en zijn voortbestaan hangt af van zorgvuldig beheer van een beperkt aantal eilandpopulaties voor de kust.
Integriteit
Te Wähipounamu omvat veel complete landschapsreeksen van 'bergen-naar-de-zee' of 'bergen-naar-binnenlandbekkens'. Deze landschappen bestrijken het volledige scala van erosie- en afzettingsvormen van het Pleistoceen en de moderne glaciale oorsprong. Het landgoed van 2,6 miljoen hectare vertegenwoordigt de 10 procent van Nieuw-Zeeland die het minst wordt verstoord of gewijzigd door menselijke nederzettingen. en is grotendeels in zijn natuurlijke staat waardoor het een hoge mate van integriteit heeft. De eigendomsgrenzen omvatten alle waarden van het eigendom, dat een bijna aaneengesloten netwerk van gereserveerde grond omvat dat een groot deel van het zuidwesten van het Zuidereiland beslaat. De begrenzingen sluiten nauw en realistisch aan op de hoofdlijnen van het gebied. De woning omvat vier nationale parken (Fiordland, Mount Aspirant, Mount Cook en Westland) over 1, 725, 437 ha, twee natuurgebieden, drie wetenschappelijke reserves, 13 schilderachtige reservaten, vier natuurreservaten, vijf ecologische gebieden, beschermde natuurgebieden en een privéreservaat (20 ha). Het pand wordt begrensd door andere beschermde openbare natuurgebieden en heeft een effectieve bufferzone die de natuurlijke waarden verder beschermt.
Het pand bevat bijna 2 miljoen hectare gematigd regenwoud op een buitengewoon scala aan landvormen en bodems, waaronder hoogte, breedtegraad, regenvalgradiënten van west naar oost, en leeftijdssequenties geassocieerd met glaciale terugtrekking, progrerende kustlijnen en zeeterrassen zijn de afgelopen miljoen jaar geleidelijk opgehoogd. Vooral, het regenwoud bevat de beste voorbeelden op het zuidelijk halfrond van een van de oudste groepen gymnospermen, de Podocarpaceae, die variëren van de dicht opeengepakte 50 meter hoge rand van de Zuidwestlandse terrassen tot de kleinste naaldboom ter wereld, de uitgestrekte dwergden.
De relatief recente introducties van buitenaardse zoogdieren en roofdieren, zoals knaagdieren en marterachtigen, hebben geleid tot plaatselijke uitstervingen, bereik reducties, en aanzienlijke dalingen in de overvloed van sommige inheemse biota. Deze bedreigingen zullen blijven, maar met voortdurende interventie kan het worden beheerd en mag het geen significante invloed hebben op de integriteit van het gebied. Er zijn aanwijzingen voor de effecten van de opwarming van de aarde op de permanente ijsvelden en gletsjers in de regio.
Het internationale profiel van het gebied als bezoekersbestemming legt druk op enkele van de belangrijkste toeristische attracties binnen de bredere site. Deze druk wordt beheerd om bezoekers toegang te bieden, maar alleen waar de natuurwaarden op deze locaties worden beschermd.
Beveiligings- en beheervereisten
Een uitgebreide reeks wetten en voorschriften beschermen het onroerend goed, de belangrijkste zijn de National Parks Act 1980 en de Conservation Act 1987 . Deze twee wetgevingen vormen samen met de Reserves Act 1977 het belangrijkste middel om de juridische bescherming van het onroerend goed te waarborgen. Het land dat wordt omringd door de grenzen van het onroerend goed, op een kleine uitzondering na, is eigendom van Crown (regering en de bevolking van Nieuw-Zeeland) en wordt beheerd door het Department of Conservation. Het pand is een herformulering van twee eerdere eigendommen die in 1986 op de Werelderfgoedlijst stonden; Nationaal Park Fiordland en Westlands/Mt Cook Nationaal Park. Dit pand voegt 1,2 miljoen ha van het tussenliggende land toe, bijna een verdubbeling van de oppervlakte van het in 1986 ingeschreven gebied en met bijna 70% van het gebied dat de status van nationaal park heeft, en enorm toe te voegen aan de algemene universele waarde, wildernis kwaliteit en integriteit van het onroerend goed.
Het Department of Conservation heeft een wetgevend mandaat voor het behoud en de bescherming van natuurlijke en historische hulpbronnen met het oog op het behoud van hun intrinsieke waarden, zorgen voor hun waardering en recreatief genot door het publiek, en het vrijwaren van de opties van toekomstige generaties.
Het Department of Conservation is via haar wetgeving verplicht uitvoering te geven aan de principes van het Verdrag van Waitangi. In de praktijk impliceert dit een samenwerkingsovereenkomst met tangata whenua die manawhenua (prestige, gezag over het land) over het gebied. Dit omvat een jaarlijks bedrijfsplanningsproces met de Ngäi Tahu iwi (de overkoepelende tribale autoriteit voor tangata whenua). Dit proces geeft Ngäi Tahu de mogelijkheid om deel te nemen aan en bij te dragen aan het operationele beheer van het vastgoed.
De bijzonder hoge natuurwaarden van het pand, samen met de status van werelderfgoed, betekent dat dit gebied een prioriteitsgebied is voor doorlopend beheer. Het gebied omvat vier afzonderlijke natuurreservaten, hoewel ze allemaal rapporteren aan één manager. De organisatiestructuur van het departement voorziet dan ook in een integraal beheer van het gebied.
Er is niet één beheerstrategie voor het gebied, hoewel op grond van de Wet op de Nationale Parken, elk nationaal park moet een beheersplan voor het nationale park hebben en er zijn ook een aantal strategieën voor natuurbehoud die de waarden erkennen van de regio's waaruit het grote gebied bestaat, evenals de status van het werelderfgoed van het pand. Samen bepalen deze planningsdocumenten strategische richtingen voor het integrale beheer van dit vastgoed. Dit zijn wettelijke documenten die zijn opgesteld via een openbare raadpleging. De beheerplannen voor de nationale parken worden opgesteld door het Department of Conservation (de beheersautoriteit voor alle nationale parken in NZ) en goedgekeurd door de New Zealand Conservation Authority, in overeenstemming met het Algemeen Beleid Nationale Parken (een beleidsdocument dat richting geeft aan de uitvoering van de Wet Nationale Parken, ook opgesteld en beheerd door het Department of Conservation).
De belangrijkste toepassingen van het pand zijn natuurbehoud, natuurgebaseerd recreatie en toerisme en duurzaam kleinschalig gebruik van natuurlijke hulpbronnen. De effecten van toerisme op belangrijke locaties en geïntroduceerde soorten worden aangepakt door beheersmaatregelen en blijven een punt van zorg. Traditioneel gebruik van vegetatie door inheemse Maori-mensen, vissen op witvis, recreatieve jacht en kortlopende pastorale pachtovereenkomsten zijn strikt gereguleerd en hebben geen significante gevolgen.
Invasieve soorten hebben de grootste impact op het eigendom, ondanks dat hun impact beperkt is tot kleine delen van het pand. Bevolkingstoename van edelherten en effecten van andere rondtrekkende zoogdieren zoals wapiti, damherten, geit, gemzen en tahr hebben ernstige schade aangericht in sommige delen van het pand, met name een bedreiging vormen voor de integriteit van de bos- en alpiene ecosystemen. Commerciële jachtactiviteiten hebben bijgedragen aan het verminderen van het aantal en de effecten van deze soorten. Australische borstelstaartopossum, konijnen, marterachtigen en knaagdieren hebben ook invloed op habitats en inheemse vogels. Het Department of Conservation heeft controleprogramma's en het algemene beleid van de Nationale Parken is erop gericht nieuwe invasies uit te roeien en (waar mogelijk) het bereik van bestaande invasieve soorten uit te roeien of te verkleinen.
