Kinabalu-park
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Gelegen in de staat Sabah, Maleisië, aan de noordkant van het eiland Borneo, Kinabalu Park Werelderfgoed beslaat 75, 370 ha. Gedomineerd door Mount Kinabalu (4, 095m), de hoogste berg tussen de Himalaya en Nieuw-Guinea, het heeft een onderscheidende positie voor de biota van Zuidoost-Azië. geologisch, Kinabalu Park is een granieten indringing die 15 miljoen jaar geleden is gevormd en een miljoen jaar geleden naar boven is gestuwd door tektonische bewegingen en gevormd door krachten die het landschap blijven bepalen. Ondanks zijn geologische jeugd is het uitzonderlijk veel soorten met nog levende overblijfselen van natuurlijke vegetatie, meer dan 93% van het parkgebied.
Het hoogtebereik van het pand, 152m – 4, 095m, presenteert een breed scala aan habitats, van rijk tropisch laagland en heuvelregenwoud (35% van het park) tot tropisch bergbos (37%), en subalpien bos en struikgewas op de hoogste hoogten. Ultramafische (kronkelige) rotsen bedekken ongeveer 16% van het park en hebben vegetatie die specifiek is voor dit substraat. Het pand is geïdentificeerd als een centrum voor plantendiversiteit voor Zuidoost-Azië; het bevat vertegenwoordigers van minstens de helft van alle plantensoorten van Borneo en is uitzonderlijk rijk aan soorten met elementen uit de Himalaya, China, Australië, Maleisië, en pan tropische flora's. Met gegevens van de helft van alle vogels van Borneo, zoogdieren en amfibieën en tweederde van alle Borneose-reptielen. Het bezit is zowel soortenrijk als een belangrijk centrum voor endemisme.
Criterium (ix) :Kinabalu Park heeft een uitzonderlijke reeks van natuurlijk functionerende ecosystemen. Een aantal processen zorgt actief voor ideale omstandigheden voor de diverse biota, hoog endemisme en snelle evolutie. Verschillende factoren gecombineerd om deze processen te beïnvloeden; (1) de grote hoogte- en klimatologische gradiënt van tropisch bos naar alpine omstandigheden; (2) steil ontlede topografie die een effectieve geografische isolatie over korte afstanden veroorzaakt; (3) de diverse geologie met veel gelokaliseerde edafische omstandigheden, in het bijzonder de ultramafische substraten; (4) de frequente klimaatschommelingen beïnvloed door El Niño-gebeurtenissen; en (5) geologische geschiedenis van de Maleisische archipel en de nabijheid van de veel oudere Crocker Range.
Criterium (x) :Floristisch soortenrijk en geïdentificeerd als een wereldwijd belangrijk centrum voor plantenendemie, Kinabalu Park bevat naar schatting 5, 000-6, 000 soorten vaatplanten waaronder vertegenwoordigers van meer dan de helft van de families van alle bloeiende planten. De aanwezigheid van 1, 000 orchideeënsoorten, 78 soorten Ficus, en 60 soorten varens is indicatief voor de botanische rijkdom van het pand. De verscheidenheid aan leefgebieden van Kinabalu omvat zes vegetatiezones, variërend van laagland regenwoud tot alpenstruik op 4, 095m. De faunadiversiteit is ook groot en het landgoed is een belangrijk centrum voor endemisme. De meeste zoogdieren van Borneo, vogels, het is bekend dat amfibieën en ongewervelde dieren (veel bedreigd en kwetsbaar) in het park voorkomen, waaronder; 90 soorten laaglandzoogdieren, 22 zoogdiersoorten in de bergzone en 326 vogelsoorten.
Integriteit
De grenzen van Kinabalu Park omvatten het grootste deel van Mount Kinabalu, inclusief alle resterende natuurlijk beboste hellingen. Het pand omvat dus de natuurlijke diversiteit en habitats die de uitstekende natuurlijke erfgoedwaarden van Kinabalu vormen. De grenzen zijn duidelijk afgebakend, op de grond worden onderzocht en afgebakend en er worden regelmatig patrouilles uitgevoerd om de druk te controleren en eventuele gevolgen voor de waarde van het onroerend goed te voorkomen. Het implementeren van krachtige beschermings- en handhavingsmaatregelen zorgt ervoor dat de integriteit van het onroerend goed en zijn natuurlijke waarden behouden blijven.
Nederzetting, landbouwontwikkeling, en houtkap vindt op veel plaatsen tot aan de grens plaats. De druk om de grenzen aan te passen heeft geleid tot verlies van integriteit in sommige gebieden en voortdurende regulering van ontwikkeling op belangrijke strategische locaties buiten het park is nodig om verdere effecten te voorkomen. De huidige niveaus van patrouilleren en duidelijk gedefinieerde en gemarkeerde grenzen zorgen er nog steeds voor dat de dreiging van inbreuk minimaal blijft.
Beveiligings- en beheervereisten
Wetgeving en institutionele structuren van Kinabalu Park zijn vastgesteld onder de Parks Enactment 1984 en de wijziging van 2007, die functies specificeren, procedures, bescherming en controle van het onroerend goed. De Raad van Toezicht van de Sabah Parks, onder de jurisdictie van het Staatsministerie van Toerisme Ontwikkeling, Omgeving, Science and Technology is eigenaar van het onroerend goed en is verantwoordelijk voor het beheer ervan. Zowel de staat als de federale overheid hebben de bevoegdheid om wetgeving aan te nemen, mits overleg plaatsvindt. Echter, De wet op het nationale park van Maleisië is niet van toepassing op Sabah en als zodanig heeft het overheidsniveau de hoofdverantwoordelijkheid voor het beheer van het onroerend goed en de handhaving van de wetgeving.
Het beheersplan van het onroerend goed werd in 1993 opgesteld en biedt richtlijnen om deze beheerskwesties aan te pakken en wordt ondersteund en ondersteund door adequate wetgeving en beleid van de staat. Het bijwerken van het beheerplan is vereist om ervoor te zorgen dat de huidige effectieve beheerpraktijken en het beleid in de toekomst worden beschermd.
Het pand stelt een hoge standaard voor het beheer van beschermde gebieden in Zuidoost-Azië en het personeels- en budgetniveau is voldoende voor de huidige behoeften. Hoewel veel van het laaglandbos van de regio is getransformeerd voor ander gebruik en het park een "eiland in een zee" van landbouw en andere ontwikkelingen wordt, het blijft in een uitstekende staat van instandhouding. De deelstaatregering heeft mijnbouwactiviteiten die grenzen aan het park gesloten, en de inbreuk op de houtkap is met succes onder controle gehouden. De verbeterde handhavings- en vervolgingscapaciteit van het park is effectief bij het beheersen van alle belangrijke bedreigingen.
Belangrijke managementkwesties staan onder toenemende druk van commercieel toerisme, aangrenzende landgebruiken, aantasting, en de behoefte aan meer capaciteitsopbouw, en een groter publiek bewustzijn. De druk op het toerisme is hoog en neemt toe, maar de gevolgen zijn momenteel onder controle, en intensieve ontwikkeling van bezoekersvoorzieningen wordt aan de rand van het park gehouden. Uitgebreide planning en beheer zullen nodig zijn om ervoor te zorgen dat de impact van het toerisme in het park beperkt blijft naarmate het aantal bezoekers toeneemt.
Op de lange termijn, het pand zou profiteren van de aanwijzing van bufferzones, toewijzing van zeer geschikte en bekwame functionarissen en ondersteunend personeel, het versterken van de gemeenschapsondersteuning door middel van een participatieprogramma, en herzien, verbeteren, en versterking van het bestaande beheersplan met behulp van holistische planningsprocessen en -benaderingen. Al deze worden momenteel actief overwogen. Het pand is onderworpen aan uitgebreid onderzoek en heeft een uitstekende collectie exemplaren en voldoende onderzoeksfaciliteiten. Integratie van de resultaten verkregen uit onderzoek en met de beheeracties en -beslissingen zal helpen bij het waarborgen van het behoud op lange termijn van het onroerend goed en zijn unieke en belangrijke natuurlijke waarden.
