Groene tarwevelden, Auvers
Vincent van Gogh (1853-1890) is een van de meest populaire en universeel erkende kunstenaars aller tijden. Een opmerkelijk productief kunstenaar, maakte hij ongeveer 900 schilderijen en 1, 100 tekeningen tijdens een korte carrière van amper tien jaar. Na een opeenvolging van banen, waaronder een functie als kunsthandelaar, hij verhuisde in 1880 naar de Borinage in België om als lekenmissionaris onder de mijnwerkers te werken. Daar besloot hij kunstenaar te worden. Grotendeels zelf opgeleid, in 1886 verhuisde hij naar Parijs, waar hij drie maanden in het atelier van de schilder Fernand Cormon verbleef. Ook maakte hij kennis met een aantal avant-garde kunstenaars waaronder Paul Gauguin. Na twee vruchtbare maar emotioneel uitputtende jaren, hij verliet Parijs en verhuisde naar Arles, een stad in Zuid-Frankrijk. Diep geïnspireerd door het zonovergoten landschap en het pittoreske karakter van de regio en haar inwoners, Van Gogh ontwikkelde wat zijn kenmerkende stijl zou worden, gekenmerkt door weelderige impasto, energieke penseelvoering, en levendige kleur. In mei 1889, de emotioneel getroebleerde kunstenaar heeft zichzelf vrijwillig als patiënt opgenomen in het gesticht van Saint-Paul-de-Mausole in het nabijgelegen Saint-Rémy, waar hij een jaar verbleef. In mei 1890, hij verhuisde naar Auvers-sur-Oise, waar hij bleef tot hij twee maanden later zelfmoord pleegde.
Groene tarwevelden, Auvers is in deze laatste maanden in Auvers geschilderd. In dit dorp net ten noorden van Parijs, Van Gogh schilderde de Romaanse kerk, het gemeentehuis, en enkele van de pittoreske huizen met rieten daken. Zoals hij deed op het platteland rond Arles en Saint-Rémy, hij schilderde ook min of meer "pure" landschappen. Dit werk is inderdaad uniek omdat er geen leesbaar motief is buiten het grasveld, weg, en lucht, geen dieren of figuren, maar in plaats daarvan weelderige flora opgezweept door de wind. Tweederde van de compositie bestaat uit het veld in een rijk scala aan groen en blauw, onderbroken door uitbarstingen van gele bloemen. De kunstenaar schreef over zijn terugkeer naar Noord-Frankrijk als een soort thuiskomst, een vreedzaam herstel waarin de levendige, warme kleuren van het zuiden werden vervangen door koele, zachte tinten in groen en blauw. Van Goghs energieke streken beschrijven de beweging van met gras begroeide stengels in de wind, hun gemodelleerde golvingen die een geweven integrale vorm creëren die aan de rechterkant verankerd is door een kruising van het veld, weg, en hemel. Daar worden de turbulente trillingen op hun plaats gehouden, amper. Boven het tafereel zwiepen de wolken rond in draaiende cirkels, openen en sluiten, Van Goghs penseel kronkelt in brede kalligrafische streken over het oppervlak. De verf is aangebracht in dikke impasto, het creëren van het gestructureerde oppervlak van Van Goghs meest geliefde schilderijen. Door zijn dynamische aanraking en levendige, rijke kleur, Van Gogh drukt de intense frisheid van dit stukje platteland uit.
Lees verder...
