Embryo in de baarmoeder - door Leonardo Da Vinci

Leonardo da Vinci's embryologische tekeningen van de foetus in de baarmoeder en zijn begeleidende observatie-aantekeningen zijn te vinden in het derde deel van zijn privé-notitieboekjes. De tekeningen van Leonardo's embryologische studies werden uitgevoerd tussen de jaren 1510 - 1512 en werden getekend met zwart en rood krijt met wat pen en inkt op papier. Deze baanbrekende illustraties van de foetus onthullen zijn geavanceerde begrip van de menselijke ontwikkeling en demonstreren zijn rol in de voorhoede van de embryologie tijdens de Renaissance. Zijn beroemde embryologische tekeningen van de foetus zijn sindsdien verzameld en bewaard in de Royal Collection in Windsor Castle in Engeland.

Leonardo waagde zich voor het eerst in de menselijke anatomie met als doel het menselijk lichaam nauwkeuriger weer te geven in zijn kunstwerken. Hoewel er enig bewijs is van zijn bedoelingen om dit te doen, Leonardo heeft zijn werk nooit gepubliceerd. De uiteindelijke verspreiding van zijn dagboeken en tekeningen wordt toegeschreven aan Orazio, de zoon van Francesco Melzi die de trouwe discipel was aan wie Leonardo zijn notitieboekjes toevertrouwde in zijn laatste testament. Met de dood van Francesco Melzi, Leonardo's levenswerk was verspreid en verloren, nooit volledig herontdekt worden.

In 1506, terwijl hij in Milaan was, Leonardo's kennismaking met anatoom Marcantonio della Torre leidde hem tot vele menselijke ontledingen uit de eerste hand onder begeleiding van de jongere professor. Vier jaar later zou de expertise die hij met de hulp van della Torre opdeed zeer nuttig zijn in zijn studies van embryologie. In een van zijn beroemdste tekeningen, Leonardo stelt een menselijke foetus voor die in een ontlede baarmoeder ligt. Leonardo wordt beschouwd als de allereerste in de geschiedenis die de menselijke foetus correct weergeeft in zijn juiste positie in de baarmoeder. Hij was ook de eerste die vakkundig de baarmoederslagader en het vasculaire systeem van de baarmoederhals en de vagina tekende. Leonardo wordt gecrediteerd met het tekenen van de baarmoeder met slechts één kamer, in tegenspraak met theorieën dat de baarmoeder uit meerdere kamers bestond waarvan velen geloofden dat ze de foetussen in afzonderlijke compartimenten verdeelden in het geval van een tweeling.

Na zijn chirurgische blootstelling van een foetus in een kadaver, De daaropvolgende tekeningen van Leonardo geven een nauwkeurig begrip weer van de navelstreng als bestaande uit vaten. Verdere tekeningen van de navelstrengvaten illustreren zijn overtuiging dat menstruatiebloed de foetus voedde via de navelstreng. Leonardo liet de navelstreng zien die verbonden is met de lever en zijn tekeningen van leveraders laten zien hoe bloed naar het hart gaat. In zijn tekeningen de voeten van de foetus zijn gekruist en de rechtervoet wordt weergegeven als het blokkeren van de urinedoorgang. Leonardo concludeerde dat de positie van de voeten van de foetus de beweging van urine door de urethra niet toestond en dus theoretiseerde hij dat de navelstreng de structuur was die verantwoordelijk was voor het exporteren van de urine van de foetus buiten de baarmoeder.

Leonardo gebruikte een methode van transversale representatie voor zijn afbeeldingen van aderen, slagaders, en zenuwen om de lay-outs in meer detail te tonen. Hij was ook dol op het tekenen van vier aanzichten van het onderwerp, zodat elke hoek door de kijker kon worden gezien voor een meer omvattende studie, die hij deed voor de tekeningen van de foetus. Leonardo's filosofie van het menselijk lichaam werd vaak vertegenwoordigd door vergelijkingen met architectuur. Zijn tekeningen volgden rigoureuze technieken die vaak door architecten worden gebruikt om driedimensionale weergaven van zijn onderwerpen weer te geven. Hij beschouwde het lichaam als een architectonisch meesterwerk, gecreëerd door de natuur, waarin het skelet verwant was aan rotsen die de basis legden voor het lichaam.

Leonardo drukt de menselijke conditie in een notendop uit - inderdaad, zijn weergave van de baarmoeder lijkt op een geopende paardenkastanje-omhulsel. Binnen is het begin van ons allemaal blootgelegd. Vijfhonderd jaar geleden, deze kunstenaar en wetenschapper zou het menselijke mysterie kunnen portretteren met een wonder dat niet religieus maar biologisch is, hij houdt de mensheid voor als een feit van de natuur.