Laocoon in het traject

Auteur:Rudolf Hausner

Aanmaaktijd:1969-1976

Specificatie:210×185cm

Materiaal:verf op waterbasis, verf op oliebasis, hardhout

　　 Rudolf Hausner, geboren in Wenen in 1914; studeerde aan de Weense Academie voor Schone Kunsten van 1931 tot 1936; doceerde aan de Weense Academie voor Schone Kunsten in 1968; stierf in 1995. De marmergroep "Laocoon", nu opgeslagen in het Vaticaanmuseum in Rome, is een uitstekend voorbeeld van latere Griekse kunst. Het verscheen oorspronkelijk in de tijd van keizer Taibiru (tussen 4 en 37 na Christus), en het is verloren gegaan als een kopie van het originele brons uit de oude Griekse periode. De ontdekking ervan speelde een belangrijke rol bij de replicatie en het onderzoek van oude Griekse en Romeinse schatten. Het beschrijft een oude Griekse mythologie - de tragedie van de priester Laocoon van Troje en zijn zoon. Dit tragische verhaal is vastgelegd in het epische gedicht "Ilias" van Homerus. Na een tien jaar durende vergeefse belegering van Troje, bood Odysseus een Trojaans paard aan om de Grieken te winnen. Ze deden alsof ze zich terugtrokken en plaatsten een gigantisch houten paard op het strand als een offer aan de godin van Athene, terwijl een groep elitesoldaten werd begraven in de buik van het houten paard. Laocoon anticipeerde op de tactiek van de Grieken en waarschuwde zijn landgenoten. Daarom stuurde de godin Athena een gigantische slang om Laocoon en zijn zoon te verstrikken en doodde ze met slagtanden. De Trojanen geloofden dat de dood van Laocoon de wil van een god was, een straf voor de arrogante priester, en brachten het Trojaanse paard naar de stad. 'S Nachts kwamen de Griekse soldaten die zich verstopten in het houten paard uit het houten paard, openden de poorten voor hun strijdmakkers en versloegen de Trojanen. Het groepsportret van "Laocoon" toont op dramatische wijze het tafereel van Laocoon en zijn zoon die vechten met de gigantische slang. De gedaante van de pastoor toont een voorbeeld van een onschuldige man die door de tirannie van de goden in een ramp terechtkwam. In zijn werk beschreef Hausner het groepsportret van "Laocoon" in detail met benaderende fotografische nauwkeurigheid. Hij mengde de witmarmeren sculpturen in het originele werk in het groene licht en plaatste ze in de baan van de aarde. In de schilderijen van Hausner verschijnt het beeld in de ronde mond van een ruimteschip in een onrealistische ruimte die is samengesteld uit meerdere kleuren. Het sombere zwart in het bovenste deel van het scherm komt boven het geleidelijk helderdere blauw uit en het onderste deel van het scherm toont de gebogen horizon in warme gele en oranje tinten. De drie astronauten onder het ruimtevaartuig zweven in de lucht, hun houdingen zijn vergelijkbaar met die in de sculptuur "Laocoon". De ronde mond van het ruimteschip doet mensen denken aan een enorm oog, en dit "oog" drukt Gods kennisorgaan en alwetendheid uit met zijn primitieve theologische symboliek. Maar dit is een zielloze machine, en zijn koude blik wekt associaties op met robots, camera's en George Allwells toekomstige roman "1984". De roman "1984" toont een schets van een totalitair wereldland met het oog op individueel perfect toezicht. De kunstenaar beschouwt alle technologische fenomenen als het "Trojaanse paard" van onze tijd, dat wil zeggen als een hedendaags gevaar waarvan we ons bewust moeten zijn. Hausner belicht een nieuwe interpretatie van een oude mythe in zijn buitengewone schilderijen. Hij nam de oorspronkelijke rol van Laocoon als een waarschuwing en plaatste deze in de sfeer van de verbinding van onze samenleving tussen technologische fantasie en het moderne leven. De vorm van dominee Apollo heeft voorbeeldige kenmerken in lijn met het standpunt van Hausner:hij staat voor waakzaamheid en moed. Hausner zei:"Laocoon betekent waarschuwing, en het betekent ook dat technologie vermenselijkt moet worden. Wat ik ons ​​allemaal aanbeveel, is meer bewustzijn van Laocoon." Hausners nauwkeurige tekening van het beeld is op de lange termijn. Gevormd tijdens het werkproces. In het werk zijn de acrylverven in vele dunne lagen over elkaar heen gelegd, wat resulteert in een glad, email-achtig oppervlak dat geen handschrift kan herkennen. Hausner is een van de vertegenwoordigers van de Weense fantasie-realismeschool. Deze eersteklas school werd eind jaren vijftig opgericht en absorbeerde de elementen van het surrealisme en de symbolische schilderkunst.